محمد حسین یحیایی
همکاری جدیدی بین آنکارا، تهران و مسکو در حال شکل گیری است که می تواند محور
جدیدی را در منطقه سامان دهد و شاید هم به پایان خشونت و تروریسم یاری رساند،
هرچند نظام های حاکم بر سه کشور نه تنها از نظر شکل و محتوا بلکه از منظر فکر و
نظر هم تفاوت های فاحشی با هم دارند. ترکیه از دهه 50 میلادی به این سو عضو پیمان
ناتو (دومین ارتش از نظر نفرات بعد از ایالات متحده )، از دهه 60 میلادی در اتاق
انتظار اتحادیه اروپا با جمعیتی نزدیک به 80 میلیون و با اقتصادی نسبتا پویا در دو
دهه گذشته، که با رخداد های جدید در منطقه گرفتار آسیب و بحران شده و رشد اقتصادی
آن به شدت کاهش ( 3 و نیم درصد ) یافته و همچنان گرفتار در بحران های سیاسی و
اجتماعی، خود را بازیگر منطقه ای می داند و مدت هاست با گذر از اصل لائیسم،