اگر سفر نکنی،
اگر کتابی نخوانی،
اگر به اصوات زندگی گوش
ندهی،
اگر از خودت قدردانی
نکنی.
به آرامی آغاز به مردن
می کنی
اگر کتابی نخوانی،
اگر به اصوات زندگی گوش
ندهی،
اگر از خودت قدردانی
نکنی.
به آرامی آغاز به مردن
می کنی
رابطۀ فرانسه بعنوان یک قدرت اروپائی دارای تاریخی طولانی در قفقاز می باشد. پیوند این کشور با قفقاز (آذربایجان و ایران) در رقابت با دولتهای بزرگ اروپا و روسیه، لیکن بیشتر، در تقابل با دولت عثمانی شکل گرفته است. در این مسیر یکی از ابزارهای مهم نفوذ فرانسه (همچون روسیه، انگلستان و آمریکا) فعالیتهای میسیونری و بکارگیری اقلیتهای دینی بر علیه دولت عثمانی بوده است. سیاست استراتژیک فرانسه در منطقه از سیاست عمومی و سنتی اروپا و آمریکا مبنی بر محصور کردن ترکیه در آناتولی و ممانعت از توسعۀ مرزهای روسیه به جنوب مجزا نبوده است.
در 12 جولای سال 2020 برخوردهای نظامی سختی ما بین آذربایجان و ارمنستان در منطقۀ مرزی "تووَز" در داخل مرزهای آذربایجان رخ داد. درگیریهای فوق جدَی ترین رویاروئی مرزی این دو کشور بعد از جنگ چهار روزۀ آپریل سال 2016 بود که تلفات آن حدود 50 نفر ذکر شده بود. همانگونه که در اکثر درگیریهای نظامی معمول است، این بار نیز طرفین درگیر بعد از اعلام آتش بس اتهامات متقابل در رابطه با نقض آن و متهم کردن یکدیگر به اقدامات تحریک آمیز را رد و بدل کردند. علاه بر آن هر دو کشور یکدیگر را متهم به گلوله باران مراکز جمعیتی کردند که در این رابطه، و بنا بر گزارشات رسمی، تنها یک زن 76 سالۀ آذربایجانی در اثر بمباران به قتل رسید.
از دیدگاه ناظرین، ارمنستان قصد دارد با ایجاد مناطق جدید منازعه، افکارعمومی را از مسئله قره باغ که بلحاظ حقوقی تمامن به نفع آذربایجان است، منحرف کند. آتش گشودن نیروهای ارمنستان به مواضع ارتش و مناطق غیر نظامی آذربایجان، در واقع ادامه این سیاست بوده و یک تحریک آشکار محسوب می شود، زیرا ارمنستان تاکنون به راه حل سیاسی منازعه قره باغ تمایلی از خود نشان نداده است. سوال اینجاست، آیا این بار نیز دامن زدن به درگیری ها، تداوم سیاست های سابق است، یا پشت پرده تحریک های اخیر، دست های پنهانی در کارند؟