در سده های 1200 ، وقتی آمادگی تهاجم غرب به شرق فراهم می شد، کلیسا پیشتازی تهاجم را
بعهده داشت. فعالیت های سیاسی و سازمانی برای متحد کردن نیروهای نظامی
شان، از طرف کشیش ها انجام می شد. آنها، جوامع
باقی مانده، و پراکنده مسیحی در آناتولی و خاورمیانه را بعنوان متحدین پشت جبهه و
لوجستیک خود ارزیابی می کردند.
در روزگار ما، پیشتازی سیاسی - سازمانی تهاجم مشترک غرب را آمریکا بعهده گرفته
است. آنهایی که فکر می کنند، تهاجم
امپریالیسم به خاورمیانه، محدود به افغانستان، لیبی، عراق، سوریه و ایران است، آنهایی
هستند که هنوز هم متوجه ابعاد خطر نیستند.
