جنگ قره باغ، و اپوزیسیون جمهوری اسلامی

علی قره جه لو

مسئله ترک - ارمنی دارای ریشه های تاریخی طولانی است که با تسلط روسیه تزاری در اوایل قرن نوزدهم بر قفقاز جنوبی ابعاد دیگری یافت.  اگر ریشه های تاریخی این مسئله را از منظر تشکیل دولت ارمنستان در قفقاز جنوبی توسط روسیه تزاری  و در رابطه با شرایط امروز تعیین نمائیم عبارت از این خواهد بود که، موجودیت و نقش ارمنستان برای روسیه، مانند موجودیت و نقش اسرائیل برای غرب است.  دلایل اشغال قره باغ،  و تداوم اشغال تا به امروز نیز چیزی نیست جز، پرداخت تاوان جمهوری آذربایجان برای مستقل زیستن ازحیطه نفوذ روسیه.  (1)  

سیاست یک با‌م و دو هوای بخشی از ایرانیها، حمایت شرمگینانه از اشغال قره باغ است!...

س. حاتملوی

همانگونه که این روزها مد شده است، هر کسی که روزی روزگاری در عالم سیاست دستی از دور و نزدیک بر آتش داشته، حتما می خواهد در رابطه با قره باغ و مناسبات آذربایجان و ارمنستان مطلبی هر چند کوتاه نوشته و‌ اظهار نظری نماید. 
از این جمع مذکور، اخیرا مطلب کوتاهی در باره ی قره باغ از آقای "مرتضی نگاهی" خواندم، که مرا به نوشتن این مطلب واداشت.
از نوشته های آقای مرتضی نگاهی - که‌ کتاب "یاشاسین آشکارلیق" او حدیث سفرش به جمهوری آذربایجان در بحبوحه ی فروپاشی اتحاد شوروی می باشد - می توان فهمید که او هنوز مسائل مربوط به جمهوری آذربایجان و قره باغ را تعقیب می کند. 

ایران در رقابت با ترکیه به باکو نزدیک می شود

محمد حسین یحیایی

با فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی تنش در جنوب قفقاز بالا گرفت، راستگرایان ارمنستان که سال ها در آرزوی الحاق خودمختار قره باغ به خاک خود بودند فرصت را غنیمت شمرده با تبلیغات وسیع و گسترده ای به خاک آذربایجان حمله ور شدند، در اندک مدتی قره باغ و 7 ناحیه دیگر( 20 درصد ) را به تصرف در آوردند. آذربایجان در آشوب و بی ثباتی سیاسی به سر می برد و برخی از نیرو های ارتجاعی هم که سال ها در نهان به فکر حکومت اسلامی بودند وارد میدان سیاست شده با فرصت طلبی راه را برای ارتجاع هموار می کردند، جمهوری اسلامی ایران که همواره خواهان صدور انقلاب خود بود به فعالیت و همکاری با نیرو های ارتجاعی ادامه می داد، کمیته های امام در مناطق محروم برای کمک به نیازمندان افتتاح می شد و همزمان شکار جوانان بی بضاعت را ادامه می داد تا بتواند برخی از آنان را در حوزه های دینی آموزش دهد و با اهداف سیاسی به جمهوری آذربایجان بفرستد،

منازعه قره باغ: یک زخم باز تاریخی در میانه سیاست های ژئو پولیتیک جهانی و منطقه ای

محمد آزادگر- هدایت سلطان زاده

- 1همیشه در شرایط جنگ، پروپا گانداها و تبلیغات بر واقعیت ها سایه می اندازد و حقایق از افکار عمومی پنهان میماند. منازعه قره باغ نیز از این قاعده مستثنی نیست. قاعده جنگ روانی، متهم کردن طرف مقابل است. در این پروپاگاندای رسانه ای، آذربایجانی ها در طرف ضعیف تری قرار دارند. دیاسپرای ارمنی در کشورهای غربی بدلیل جمعیت مهاجر پر رنگ و جا افتاده در کشورهای مهم اروپائی و روسیه و آمریکا از فرصت های تبلیغاتی وسیعتری برخوردارند و در بسیاری از کشورهای غربی، مثل آمریکا و فرانسه و یونان، دیاسپورای پرصداتر ارمنی به تظاهرات علیه جمهوری آذربایجان برخاستند که معنائی جز حمایت از اشغال سرزمین های آذربایجان و بی خانمانی یک میلیون انسان رانده شده از خانه و زندگی خود نداشت.

نگاه مختصری به تاریخ مناقشه ی ارمنستان و آذربایجان در قره‌باغ کوهستانی

پروفسور دکتر یوهانس راو* - ترجمه ی: س. حاتملوی

نویسنده کتاب را به قربانیان بی گناه جنگ قره باغ کوهستانی تقدیم‌ کرده است.

بخش هائی از متن‌ کتاب:

"از قرن چهار قبل از میلاد تا قرن هشتم بعد از میلاد حدود ۱۲۰۰ سال، قره باغ بخشی از  آلبانیای قفقاز بود.‌ بعد از اضمحلال کشور مستقل آلبانیا، قره باغ به عنوان بخشی از موجودیت جغرافیائی و سیاسی آذربایجان بود که از قرون ده تا دوازده میلادی، به ترتیب سلسله های ساجدیان، سالاریان و شدادیان در آنجا حاکم بودند." 

داغلئق قره‌باغ چگونه ابداًع شد

احمد رحیمی

توضیح

نوشته زیر در اصل، چند سال پیش، به خواهش یک نشریه جمهوریخواه تهیه شده بود که، در فاصله لازم برای تحریر آن و اتمام نوشته، مصادف با تعطیل دائمی نشریه مزبور شد و در نتیجه بهمان صورت نیز باقی ماند.

سالها گذشت و برخی مسائل میرفت تا به فراموشی سفارشی سپرده شود، که مانند ظهور ناگهانی ویروس اِپیدمیک جاری، یکمرتبه داستان قره‌باغ از آتش بازیهای گاهگاهی به یک رویارویی جدی‌تر تبدیل شد و خواب خوش برخی را در بلندیهای آن دیار بر هم زد.

دریا به اعتبار موج زیباست (درباره‌ی «جاکش‌ها»، دفتر شعرهای مینا اسدی)

شیوا فرهمند راد

درباره‌ی «جاکش‌ها»، دفتر شعرهای مینا اسدی

۱۴۶ صفحه، نشر مینا، استکهلم ۲۰۱۴

در دسامبر ۲۰۰۸ «کانون نویسندگان ایران در تبعید» به مناسبت دهمین سال جنایت بزرگ «قتل‌های زنجیره‌ای» مراسمی برگزار می‌کرد. شاید نزدیک دو سال بود که در سخنرانی‌ها و مراسم اعتراض و همبستگی و … که گروه‌های گوناگون در استکهلم برگزار می‌کنند شرکت نکرده‌بودم و به اعصابم که از شنیدن شعارهای توخالی و افکار فسیل‌شده هاشور می‌خورد، استراحت داده‌بودم. اما این جنایت آن‌قدر بزرگ است و تکان‌دهنده، که تصمیم گرفتم برای بزرگداشت یاد همه‌ی قربانیان جهل و نادانی و کوردلی در میهن‌مان دل به دریا بزنم و در این مراسم شرکت کنم

شانزدهمین شماره "آوای تبعید" منتشر شد

اسد سیف

«تبعیدی فقط آن کس نیست که از زادبوم خویش تارانده شده باشد. تبعیدی می‌تواند از زبان، فرهنگ و هویتِ خویش نیز تبعید گردد. آن‌کس که شعر، داستان، هنر، فکر و اندیشه‌اش در کشور خودی امکان چاپ و نشر نداشته باشد، نیز تبعیدی است. این نشریه می‌کوشد تا زبان تبعیدیان باشد. تبعید را نه به مرزهای جغرافیایی، و تعریف کلاسیک آن، بل‌که در انطباق با جهان معاصر می‌شناسد»

شانزدهمین شماره "آوای تبعید" آمیزه­ای­ست از شعر، داستان، نقاشی، نقد ادبیات و فرهنگ. بخش ویژه این شماره به تأثیر کرونا بر هنر و ادبیات اختصای دارد.

چرا جمهوری آذربایجان با آتش بس و ادامه ی مذاکرات موافقت کرد!...

س. حاتملوی

بعضی از فعالین ملی ما فکر می کنند که آزادی قره باغ کار چند هفته و یا چند ماه است.
کسانی که از علم نظام و جنگ کمی اطلاع داشته باشند، می دانند که آزادی قره باغ توسط ارتش آذربایجان کار یکی دو هفته نیست.
برای یک‌ حمله ی نظامی در این ابعاد احتیاج به ماهها (بعضا سالها) تدارک نظامی و لجستیک مادی و انسانی است.
ارتش آذربایجان با شروع جنگ، چند هدف استراتژیک را در نظر داشت که بعد از چند روز نبردهای سنگین به این اهداف نظامی رسیده است. تسخیر شهر ها قبل از اینکه اهمیت نظامی داشته باشد، اهمیت روانی دارد. ولی تسخیر بعضی ارتفاعات خیلی مهم تر از تسخیر شهر ها و قصبات است. پیشروی ارتش آذربایجان در منطقه ی کوهستانی قره باغ خیلی سخت‌ بود.

ستم ملي

رضا براهني

ستم ملي

توگوش ميدادي

اما مرا نميديدي

فروغ فرخزاد

امروز بيش از هر زمان ديگر اين حقيقت تاريخي براي مردماني كه در ايران زندگي ميكنند مثل روز روشن شده است كه راه پيمايي طولاني و اساسي مردم ايران به سوي دموكراسي از بزرگراه پرالتهابِ تلاش براي كسب حقوق مساوي براي همه مليت ها و اقوام مختلف ايراني ميگذرد.

آیا قاراباغ خاک اسلام است؟

قهرمان قنبری

 ژانویه سیاه ۱۹۹۰ نماد  روحیه استقلال، یگانگی و شهروندی در تاریخ مدرن جمهوری آذربایجان است. در این روز و خاطره این روز است که مفهوم “هم‌رای‌لی” بعنوان ترمی احساسی-سیاسی جای کلمه تاواریش روسی را گرفت. تاواریش‌هایی که با شعار عدالت در ۱۹۲۰ حکومت ملی را با توسل به ارتش سرخ ساقط کرده بودند اینبار بار دیگر وحشیانه برای استیلای سلطه خود خیابان‌های باکو را با خون شیفتگان استقلال رنگین کردند.   اما این روز تاثیر شگرفی بر نسل من هم گذاشت که هنوز کودک بودیم، و به اقتضای سن چندان از دنیای سیاست باخبر نبودیم.