زبان مادری در برابر زبان ملی، یا زبان مشترک ؟

احمد رحیمی 

هر زبانی خواه ملی باشد، یا مشترک، یا منفرد، طبعاً و قبلاً یک زبان مادری است  برای کسی که در آن زبان متولد شده‌ است، یعنی هیچ زبان غیرمادری وجود ندارد. چون هیچکس بی‌مادر متولد نمیشود و آن مادر هم خود، زبانی دارد. بنابر این زبان مادری، زبان مردمی است که بدان زبان با دنیا آشنا می‌شوند. این مردم، خود نیز در زمانهای دور در تاریخ ریشه در اقوامی داشته‌اند که بدان متکلم بوده‌اند و از طریق آنان به وراّث طبیعی و تاریخی‌شان رسیده که در زمان ما دیگر قوم و قبیله نام ندارند و ملت‌های امروزی را تمثیل میکنند. همه زبانهای موجود فعلی نیز بی استثناء، تاریخی دارند که بدون آن نمیتوانسته‌اند وجود داشته باشند.

زبان مادری و هویت ملی

هدایت سلطان زاده

زبان مادری و هویت ملی

1- زبان، پیچیده ترین پدیده اجتماعی است و بگفته  دیل اسپندر[1]، پدیده ختثی و بیطرفی نیست. زبان  فقط وسیله اتنقال ایده ها نیست،  بلکه خود شکل دهنده ایده ها ست . مهمتر اینکه، مقدم برهرچیزی، زبان برنامه ای برای فعالیت  مغز است. در این معنی، چیزی مضحک تر از این نخواهد بود که بگوئیم که افراد انسانی، توانائی دیدن جهان بهمان گونه ای را که هست، دارا هستند و یا ثبت کنندگان بیطرف جهان خود اند. زیرا آنان خود جهانی را آفریده و تصویرِ آفریدهِ خود را در درون جهانِ زبان ریخته اند. افراد انسانی نمی توانند جهان اطراف خود را بیطرفانه انتقال دهند.

آنا ديلى و ميللى کيمليک

هدايت سلطانزاده تورکجه چویرن: م. الف. جواد

بيرينجى بؤلوم: ديل، ايجتيماعى فنومن کيمى

ديل ايجتيماعى فنومنلرين ان دولاشيغى و مورکبى ساييلير. (Dale Spender ) 1 «دئيل ايسپئندئر»ين دئديگي کيمى، ديل نويترال دئييل و يان ساخلايان بير فنومن دير. ديلين رولو يالنيزجا فيکيرلرين داشينماسى و اينتيقاليندا واسيطه‌چيليک ائتمکله بيتمه‌يير. ديل اؤزو ايده‌لرى و دوشونجه‌نى بيچيملنديرير و اونلارى قاليبا تؤکور. ان اؤنمليسى بودور کى، ديل هر نه دن اؤنجه، بئين‌ين چاليشما پروقرامى حؤکمونده دير.

اينسان ديشارى دونيانى اولدوغو کيمى، يان ساخلامادان ثبت ائديب گؤره بيلمز.

تورکو دیل‌لرینده سسلی‌لرین یازئلئشئنا بیر باخئش

محمد علی

آدامدا، سس بُروسوندان آخان هاوانئن، دیله گتیرمه‌سی قارشئسئندا  انگل تؤره‌ده‌ن بیر زاد اُلمایاندا، بو دانئشئق سسی،یا فُنِِم، سسلی، یا (صائیت، صائت) آدلانار.

سس بُروسوندان آخان  هاوانئن، آغئزدان  چئخاندا،  دیلین،   داماغئن،  و دُداقلارئن دوروشونا گؤره ده‌ییشن دانئشئق سسی،یا فُنِم، سس‌سیز یا (صامیت، صامت) آدلانار.

یِر اوزونده دانئشئلان نِچه مین دیلین هره‌سینده بیر نِچه سسلی فُنِم وار کی، سایئ سس‌سیز فُنِم‌لرده‌ن آز اُلماقلا، بیربیرینده‌ن فرقلی دیر.

آنا ديلى و ميللى کيمليک

 هدايت سلطانزاده - تورکجه‌يه چئويرن: م. جواد

1

بيرينجى بؤلوم: ديل، ايجتيماعى فنومن کيمى

ديل ايجتيماعى فنومنلرين ان دولاشيغى و مورکبى ساييلير. (Dale Spender ) 1 «دئيل ايسپئندئر»ين دئديگي کيمى، ديل نويترال دئييل و يان ساخلايان بير فنومن دير. ديلين رولو يالنيزجا فيکيرلرين داشينماسى و اينتيقاليندا واسيطه‌چيليک ائتمکله بيتمه‌يير. ديل اؤزو ايده‌لرى و دوشونجه‌نى بيچيملنديرير و اونلارى قاليبا تؤکور. 

زبان رسمی و معضل زبان‌های غیررسمی در ایران

رقیه کبیری

زبان نظامی انتزاعی، ذهنی و جمعی است. نظامی از نشانه‌ها که به واسطه‌ی گفتار و نوشتار تحقق مادی می‌یابد. هر جمعیّت زبانی، قواعدی برای این نشانه‌ها دارد. از هم‌نشینی و جانشینی واج‌ها و واژه‌ها زنجیره‌ی گفتار پدید می‌آید و زبان دست‌کم یکی از کاربردهایش را که ابزاری برای ایجاد ارتباط وتحقق اندیشه‌ی بشری است از قوّه به فعل درمی‌آورد.
بر اساس زبان‌شناسی نوین، بویژه دیدگاه ساختارگرای آن، نمی‌توان بین زبان‌ها قائل به‌ برتری شد. تمامی زبان‌های دنیا، فارغ از این‌که صاحب رسم‌الخط شناخته شده و ادبیات غنی و فرهنگ والا باشند،