جنبش زنان، و امید به اعتلای جنبش عمومی

محمدرضا نیکفر 

این تأملی است بر جریانی که در کوران رخدادهای آن قرار داریم. چه شد؟ چه باید بشود؟

تا همین جایش یک پدیده‌ی کلاسیک را در جنبش‌های اجتماعی تجربه می‌کنیم. حکومتی که دست‌خوش بحران مشروعیت است، دست به کاری می‌زند که در مقایسه با بسیاری از جنایت‌هایی که تا کنون مرتکب شده خُرد جلوه می‌کند، اما به ناگهان با واکنشی اعتراضی مواجه می‌شود که تلاش برای مهار آن واکنش‌های تندتر و گسترده‌تری را به دنبال می‌آورد.

جواد هيئت نابغه ی فرصت های محدود

رضا براهنی 

شناختن و شناساندن دكتر جواد هيئت در ابتدا بسيار ساده مينمايد. علاقمند به شناسايي  ميتواند به يك يا چند سايت خصوصي و عمومي سرك بكشد. اين سايت ها ميتوانند مربوط به پزشكي باشند يا مربوط به ادبيات؛ ميتوانند مربوط به مشاهير ايران باشند و يا مشاهير آذربايجان. حضور دائمي او در اين مراكز كلياتِ از غربال گذشته اي را در برابر ما ميگذارد: متولد 1304 تبريز، تحصيل كرده ي تبريز و تركيه و فرانسه، جراح معروف قلب، دوست و همكار نزديك دكتر كريستين بارنارد معروف، عضو آكادمي جراحان پاريس، كسي كه نخستين عمل جديد قلب را در ايران درست پنجاه سال پيش از اين، در سي سالگي انجام داد، نخستين عمل قلب باز را در سال 41، نخستين عمل تعويض كليه را در تهران در همان دهه بر روي انسان، و نخستين تعويض قلب را روي سگ ها. . .. 

یادداشتی در باره حسین محمد زاده صدیق( دوزگون)

محمد آزادگر 

من با صدیق اواخر ۱۳۴۷ در سخنرانی او در دانشگاه تبریز در باره فولکلور آذربایجان، که توسط دانشجویان ترتیب داده شده بود، آشنا شدم. او در آن زمان دانشجوی رشته زبان و ادبیات فارسی در دانشگاه تبریز بود. تعداد بسیار کمی درسالن سخنرانی حضور داشتند. یادم است که غلامحسین فرنود بود و ردیف جلو هم نشسته بود. به خود من هم دقیق یادم نیست خبر این جلسه را چه کسی داده بود. صدیق آن موقع هنوز لیسانس اش را نگرفته بود.

بیانیه 12 شهریور ( شهریورین اون ایکیسی ) راهنما و راهگشای امروز

محمد حسین یحیایی 

77 سال پیش ( 1324 ) در چنین روز هایی تعدادی از روشنفکران، سیاست ورزان، ملی گرایان و زحمتکشان آذربایجان که بحران عمیق اقتصادی و اجتماعی، فقر و بدبختی و ظلم و ستم استبداد را مشاهده می کردند به این فکر افتادند که باید از این شرایط اسفبار و اسفاک رها شوند و توده های مردم را در گستره آذربایجان نجات دهند. برخی از آنان تجربه کافی از جنبش های تاریخی آذربایجان داشتند و با تشکل هائیکه بعد از 3 شهریور ( ورود نیرو های متفق به کشور ) به همت روشنفکران و زحمتکشان تشکیل شده بودند، همکاری می کردند ولی این تشکل ها بیشتر بعلت عدم ارتباط با توده های مردم بویژه روستائیان و دهقانان نتوانستند موفقیت چشمگیری در آن مرحله بدست آورند، در نتیجه گرفتار فعالیت های روشفکری شده به محفل های دوستانه تبدیل شدند