شیوا فرهمند راد
به نظر من
نویسندگان ادبی از شجاعترین انسانهای جوامع امروز ما هستند. آنان تنشان را، جانشان
را، ذهن و فکر و مغزشان را، احساسشان را، بیباک، در بشقاب و جلوی کسانی که قرار
است خواننده باشند، روی میز میگذارند، بی آن که بدانند که آن خواننده، با سلیقهای
از طیفی نامحدود، آیا لقمهی ناجویده را به رویشان تف خواهد کرد، بی تفاوت لقمه
را خواهد بلعید، یا کار آشپز را خواهد پسندید.
اما برای جامعهی فارسیزبان داخل ایران و دیاسپورای فارسی زبان در سراسر زمین، وضع بدتر است: رستورانهایی که تن و جان نویسندگان فارسینویس را در بشقاب روی میزجلوی مشتریان میگذارند، بازارشان کساد است. تیراژ بیش از ۹۰ درصد کتابهاب داخل ۳۰۰ نسخه بیشتر نیست.
اما برای جامعهی فارسیزبان داخل ایران و دیاسپورای فارسی زبان در سراسر زمین، وضع بدتر است: رستورانهایی که تن و جان نویسندگان فارسینویس را در بشقاب روی میزجلوی مشتریان میگذارند، بازارشان کساد است. تیراژ بیش از ۹۰ درصد کتابهاب داخل ۳۰۰ نسخه بیشتر نیست.