خاتون

عمران صلاحی
خاتون

İmran Səlahi (1947-2006)‎
XATIN‎
‎
Ölüm sənin nağılına elə qulaq asar ki...

کلام تو سنگ را آب می‌کند
خواب را خواب
و ایوان را پر از مهتاب


در کلام خود شناوری
چون شکوفۀ سفید ماه در چشمه
بیان خویشتنی
چون فواره‌ای در حوض نقره

تو را در کلامت می‌چینم
تو را در کلامت می‌بویم

‏*‏
خاتون
تو می‌توانی
میان شاخ و برگ قصه‌ها
پرنده‌وار بخوانی
تو می‌توانی
آتشی را به آتشی دیگر خاموش کنی
تو می‌توانی از ما بلا بگردانی
مرگ چنان گوش به قصه‌ات می‌سپارد
که از کار خویش باز می‌ماند

‏*‏
خاتون
شبی خوش است
می‌خواهم
گیسوانت را بشنوم

لب می‌گشایی
نسیم شبانگاه
سراپا گوش می‌شود
کلام تو سرانجام
آغوش می‌شود

‏[تهران – 28/10/71]‏

İmran Səlahi (1947-2006)‎

XATIN

Xatın
Sənin sözün
Daşı əridər
Yuxunu yuxuladar
Və eyvanı ay işığıyna boyar

Sən öz sözündə üzgünsən
Bulaqda ayın ağ çiçəyitək
Sən özünün anlayışısan
Gümüş hovuzda bir fəvvarətək

Mən səni sözündən dərirəm
Mən səni sözündə iyləyirəm

‎*‎
Xatın sən eyləyə bilərsən
Nağilların yarpaq-budağları arasında
Quş kimi oxuyasan
Sən eyləyə bilərsən
Bir odu başqa bir odla söndürəsən
Sən bəlanı bizdən bezdirə bilərsən
Ölüm sənin nağılına elə qulaq asar ki
Öz işini unudar

‎*‎
Xatın
Bir xoş gecədir
Könlüm istəyir sənin saçlarını eşidəm

Dodağ açırsan
Axşamin mehi
Başdan ayağa qulaq olur
Sənin sözün
Axır ki məni bağrına basır

‎(Tehran 18 yanvar 1993)‎
Farscadan çevirəni F. Şiva