اؤلومو گؤزلریندن گؤردوم - (روْمان – ایکینجی بؤلوم)[1]

هاشم خسروشاهی - تۆرکیه تۆرکجه­سیندن آذربایجان تۆرکجه­سینه اویغونلاشدیران: وحید ملک *** [1]

«ایتله‌مه قـحبه‌نین بالاسی!»

بونو سؤیله‌ین، قیٛرخ­بئش، اللی یاشلاریندا گؤروشن بیر قا­دین ایدی. بیر زامانلار خیٛنایلا بوْیاندیغی بللی اوْلان ماتلاشمیش، چیرک ایله یاغدان یاپیش-یاپیش اوزون ساچلاری ایللرجه حلّاج الی دَیمه‌میش یۆن کیمی دۆیون-دۆیون ایدی. اوْوودلاری، کیچیک آلما­جیق سۆموکلری داها دا بللنسین دئیه ایچری باتمیشدی. سا­رالیب ازیلمیش، یاشیلینی ایتیرمگه اۆز توتموش یاشیللیغی خاطیرلادان، چوخورلانمیش گؤزلرینده، آجی­نین کؤکو یانیب ایللر ایدی ده سؤنموشدو.

چیرکدن قارایا چالان چادراسی چیگینلرینه دۆشموشدو. اوْتاغا ایته‌لینه‌رک سوْخولارکن اوْتاغین اوْرتا یئرینه تۆپوردو: «آغیزینا تۆپوردویومون قورومساغی!»

صندلده بیروْووز ایلیشمیش یاشلی قادین، اوْنون قانلی تۆپورجگی دَیمه‌سین دئیه آغ چادراسینی یئگین ییٛغیشدیر­دی. گنج کیشی، قاققا چکدی: «وای وای وای! بو نه عظمت، نه جلال!»

«کی سسیوی سیٛرتیغ گده! سن کیم اوْلاسان؟»

قادین، هیرسینی گنج کیشی­نین اۆزونه ساردی. دؤشَنکلی میز-صندلی سایمادان، کؤهنه بیر خالچانین سریلدیگیی گئنیش سالونون بیر کۆنجونه سینه‌رک، باشینی دیزلری‌نین آراسینا آلان گنج قادینین یانیندا چؤمبلدی. ساری چیچک ناخیشلی، بیر زا­مانلار یاشیل اوْلدوغو آیدین اوْلان دوْنونون اتگی، کیچیک دیز قاپاقلارینی اؤرتمگه چاتمادی. دیزلرینی، دۆزلشمیش و هاردانسا پالتاری‌نین اۆستوندن ساییلاجاق قابیرغالارینا یاپیشمیش دؤشلرینین قاباغینا ییٛغدی. لاجوَرد ماوی یئللگی­نین جیب آغیزی ییٛرتیق ایدی. ایٛشیغی سؤنمگه اۆز توتموش گؤزلری، کیمسه‌نی گؤر­مک ایسته­میردی.

اوجا بوْیلو، قارا پالتولو بیر کیشی، سالونون بیر اوجوندان باشقا اوجونا آددیملاماسینی، قادینین اوْتاغا ایته‌لنمه‌سیندن سوْنرا یئگینلتدی. اللرینی آرخاسیندا قیٛفیللاییب، بیر باخیش آیاقلارینا بیر باخش دا قارشی دووارا آتاراق گئدیب گله‌رک تک باشینا باشلادیغی حرارتلی دارتیشماسینی داوام ائتدیریردی. کیمسه اوْنو گؤرمور­دو سانکی. چادراسینی ییٛغان یاشلی قادین، گلین گئدرکن آناسی‌ قولاغینا اوْخودوغو دوعانی خاطیرلادی. بیلگینه دوْلادیغی آتا یادیگاری تسبئحینی اله گؤتوره‌رک چئویرمگه باشلادی.

سالوندا، پنجره‌یه باخان دووارا پارالئل دایانان میزدن و اطرافیندا سیٛرالانان یئددی صندلدن باشقا، اشیا ساییلان بیر زاد یوْخ ایدی. دوواردا اوْیولموش اۆچ رفده سریلن، قارا و قیٛرمیزی­یا چالان قهوه رنگی گؤن جیلیدلی کیتا‌بلار و همن رنگده کؤهنه بیر چرچیوه‌لی عکس قوْیولموشدو. عکسده‌کی آدامین گور، قارا ساچلاری دیقّت‌له دارانمیشدی، گؤزلری‌نین ایچی ایسه گۆلوردو. ساغ الی چنه‌سی‌نین آلتینی قاورامیشدی. گۆلومسه‌ین کیمی ایدی. آیری رفلرین بیرینی، کیچیک ترانزیستورلو بیر رادیو، باشقاسینی ایسه قورشون رنگینه چالان بیر فانیس بزه‌ییردی. اوجا تاوانین اوْرتاسیندان، اۆزرینده قارامیلچک پیسلیگی ایله قارا نؤقطه­­لر مئیدانا گلمیش قیٛسا کابلین اوجوندا تک بیر لامپ ساللانیردی. ائشیکدن، چوْخ اوزاقلارداکی بیر شهر های-کۆیونون سوْن قیٛرینتیلاری ائشیدیلیردی.

بیر مدّت سوْنرا قاپی یئنیدن آچیلدی. قارا پئنجگینی چیگینلرینه آتمیش، ایری هئیکللی بیر کیشی ایچری گیردی. کیشی، قاپینی تلاشسیز بیر شکیلده، آرخاسینا دؤنمه‌دن آیاغی­یلا باغلادیقدان سوْنرا، ساغ چیگنینی یوخاری آتدی، چیگینلرینه آلدیغی پئنجگینی دۆ­زلده‌رک هامینی سۆزوب میزه دوْغرو گئتدی. کۆنجده، دور­مادان تسبئح چئویرن، سانکی مرثیه، تعزیه مجلیسیندن یئنیجه گلمیش کیمی آغلاماقدان گؤزلری قیٛزارمیش مُلّانین یاخینیندا آیاق اۆسته دایاندی. کیشی، پئنجگینی چیگینلرینده تکرار دۆ­زلده‌رک، «بلی... هامیمیز بوردایمیشیق!» دئدی. بیر هن-بیر یوْخ ساچلاری آغ-قارا  و اللی‌یه یاخین یاشی اوْلسایدی دا، حرکتلری گنج و فرز ایدی.

میزین اطرافینا دۆزولن یئددی صندلدن بیرینی ترس چئویریب اوْتوردو. سوْل قوْلونو صندلین آرخالیغینا آتدی. ساغ الی ایله، یان جیبیندن بیر کاغاذ پارچاسی چیٛخارتدی. کیرلشمیش، قالین بیٛغلارینی ائشندن سوْنرا، بوروق کاغاذ پارچا­سینی ایکی الی­نین بارماقلاری آراسیندا توتدو. کیشی­نین آرام داورانیشلاری هامینی سوسماغا مجبور ائدیردی. «داها اوْیونا باشلایا بیلریک!» دئدی.

هر کس، باشقاسی­نین سؤزه باشلاماسینی گؤزله‌ییردی. میزین باشقا اوجوندا اوْتوران گنج کیشی، ماراغینی گیزله‌دنمه‌دی. یۆنگول گۆلومسه‌یرکن، سسی پۆفله‌دیگی سیگار تۆستوسونه بوْغولدو: «نه­یمیش اوْیون؟ بیری سؤیله­سه باشلاریق!» دئدی.

کیشی­نین قالین و خشلی سسی اوْنو سوسدوردو. «دیٛریلداماسان اوْخویاجاییق هرحالدا...» دئیرکن بوروشوق کاغاذی یئنیدن شاققیلدادیب صافاتدی. بوْغازینی تمیزله‌یه‌رک کاغاذا یئنیدن نظر سالدی. سوْنرا دا گنج کیشی­یه اوزاداراق، «گؤزلریم سئچمیر! اوْخو گؤر نه یازیب؟» دئدی. گنج کیشی، کئفسیزجه قالخاراق کیشیدن کاغاذی آلدی. صندلده اوْتوراراق دیرسکلرینی میزه سؤیکه‌دی: «چوْخ دا ایری یازیب آما...» دئیه‌رک گۆلومسه‌دی و اوْخودو:

«بو اوْتاقدا یئددی نفرسینیز. بیر-بیرینیزین آدلارینی و اؤز آدلارینیزی بئله اونودموشسونوز بلکه؛ آما اینانین کی بیر-­بیرینیزی تانیییرسینیز. آرانیزدان بیری، اینسانین اؤز آدینی اونودماسی‌نین نه معنا وئردیگینی بیلیر. هئچ بیر شئیی دَییشدیرمه‌یه­جک بلکه؛ آما آدلارینیزی سیزه خاطیرلاداق: بو مکتوبو میر ایسماعیلـا وئردیک. آرانیزدا ان یاشلی گؤرونن قادین روخسارا‌دیر، ان گنج گؤرونن قادین ناهید، اوْ بیریسی صُغرا. آددیم آتیب اؤز-اؤزونه دانیشان آدام جعفردیر، مُلّا­نین آدی میرزه حمیددیر، گنج اوْلان کیشی ایسه کریم. حایا­تینیزین نه جۆر داشینیلماز اوْلدوغونو بیلیریک. بونو سیز ده بیلیرسینیز. البته‌‌ سیزین حیاتینیزی محو ائدن بعضیلری اوْلموشدور. بلکه اؤزوز اؤزونوزو چۆروتموشسونوز. ائله اوْلسا بیر گۆناهکار وارمی؟ فرض ائدک، آختارماغینی اونوتدوغونوز اوْ گۆناهکار بو آندا آرانیزدادیر. اوْنو سیز تاپاجاقسینیز. بلکه ده هر کس اؤز آختاردیغینی تاپاجاق. چۆنکو اوْ بیر آدام، هامینیزین گۆناهکار اوْلدوغونا اینانیر. بیز ده اوْنا اینانیریق. دئمک بیر حقیقت وار. اوْ حقیقتی تاپماق سیزین الینیزده‌دیر. حقیقتی تاپماق اۆچون سیزه اۆچ گۆن، اۆچ گئجه فۆرصت وئریلمیشدیر. اۆچونجو گئجه‌نین سوْنونا قدر اوْ بیر آدامی، یعنی حقیقتی کشف ائتمه‌لیسینیز. ائله اوْلماسا، بۆتونوز بیر حقیقتین ایچینده یوْخ ائدیله‌جکسینیز؛ عدالت یئرینی تاپسین دئیه.»

بیر بوجاغا سیٛغینمیش و باشینی دیزلری‌نین آراسیندا باسدیرمیش اوْلان گنج قادین ناهید، سۆرعتله اطرافا باخدی. اَینینده ماوی شالوار و توْپوقلارینا قدر اوزانان ماوی کؤینگی وار ایدی. ساچلاری داراق گؤرمه‌میشدی، داغینیق ایدی. گؤزلری‌نین ایچینده مینلرجه دیشی قورد یووا سالمیشدی. سسینده ده اوْ دیشی قوردلارین اولاماسی وار ایدی. قوردلار، هیرس­له دلیلیگین سیٛنیرلاندیران داغلارین آوا­راسی­یدیلار. گؤرونمه‌ین بیر ال حولقومونداکی مۆسلسلین تتیگینی باسدی و سؤزلر گۆلـله کیمی یاغماغا باشلادی. گنج قادینین سسینده بیر قیٛرغین وار ایدی: «من سیزی تانیییرام... قاپینی آچیب باغلاییرسیز... من ایندی گلدیم... آدیم ناهید... اوْ قیٛز هاردا... هر شئیی سؤیله‌دیم سیزه... دیزلریم قورودو... آج دئییلم... منی آپارمایین داها... من گئدیرم... آناما سؤیله‌دیم مرجیمکلی دۆیو پیشیره‌جک... تئز داراغیمی وئرین آرتیق... آینامی سیٛندیردیز... تئز اوْلون... تئئئئئئز... بسدی داها... بسدی... بسدی... گؤررر...»

گنج قادینین، قولاقلاری کار ائدن قیٛشقیریغی اوْتاقداکیلاری سر­سم ائتدی. کریم، گؤزلرینی اوْندان گؤتوره بیلمیردی. میر ایسما­عیل، کئفسیزجه دوْنقولداندی: «اوْهوووه! اوْلان دلی بیر دئییلمیش بو اوْتاقدا!»

ناهید بیردن یئریندن آتیلدی. آنجاق قالخماسی­یلا بیرلیکده، بدنی ساللانماغا باشلادی. کیمسه نه اوْلوب بیتدیگینی آنلاما­دان، گؤوده‌سی باشیندان آیری، قیٛچلاری گؤوده‌سیندن آیری سارسیلماغا باشلادی. سانکی اوْنلارجا گؤرونمه‌ین ال، بو سیٛسقا وۆجو­دو سارسیدیردی. کۆرک اۆستونده یئره دۆشدو. صُغرا، قیٛشقیراراق ناهیدین باشی اۆستونه گلدی. قیٛزین چنه‌سی قیٛفیللانمیشدی، آغزیندان کؤپوکلر آخیردی. صغرا آغلاییردی. میر ایسماعیل، نه ائده‌جگینی بیلمه‌دن کریمه باخدی: «نه اوْلور اوْلان؟» دئدی. کریم، الینده‌کی کاغاذی ماسایا آتاراق یئرده چیٛرپینان گنج قیٛزین یانینا قاچدی، باشی اۆستونده بارداش قوردو، قیٛزین باشینی یان چئویردی، چیٛرپینیشلاری­نین دایانماسینی گؤزله‌دی: «تشنّوج... گؤزله‌مه‌لی­ییک.»

صُغرا، «جیٛزیق آتین! اطرافینا داییره چکین چیٛرپینمالاری دایانسین بو یازیغین!» دئدی.

کیمسه اوْنو دینله‌مه‌دی. مُلّا، چیٛلپاقلیغی نامحرم قادینین آلینینا توْخونماسین دئیه عباسی‌نین اوجویلا باغلادیغی الینی ناهیدین آلینینا قوْیدو و دعا اوْخوماغا باشلادی.

کریم، هیرسلی بیر سس­له: «نه ائدیرسن حاجی؟ قادین تشنّوج ائلیر. داوان یوْخسا چکیل هاوا گلسین!» دئدی. مُلّا، «شیطانا لعنت اوْلسون!» دئیه‌رک کیشله‌‌نن بیر اؤردک کیمی اوْرادان اوزاقلاشدی.

ناهیدین چیٛرپینیشی دورونجا روخسارا، قیٛزین باشینی دیزلری اۆزرینه آلدی. گنج قادینین سۆدوگو، شالواریندان خالچایا آخدی. صُغرا ایله روخسارا، گنج قادینین اطرافا یایدیغی موردار قوْخونو سایمادان اوْنون ساچلارینی اوْخشاییردیلار. اوْ حالدا اۆچ قادینین بیر یوماق اوْلدوغو کۆنج، سۆدوک و پـوخ قوْخویوردو.

جعفر، آددیملاماسینی کسدی. سالونا دؤنه‌رک، بیر دووارا قارشی دایاندی. اۆزو آز قالا دووارا دَیه‌جک ایدی. آرادان بیر قاش-قاباقلی ناراحات باخیشلارینی اوْتاغا چئویریردی، ایشاره بارماغینی سۆرعتله آغیزیندا ایٛسلاداراق دووارا بیر شئیلر یازیردی. صُغرا، گنج قادینین آغیزی‌نین، چنه‌سی‌نین کؤپوکلو آغیز سویونو اتگی‌نین قیٛراغی­یلا تمیزله‌دیکدن سوْنرا، ناهید درین بیر نفس آلیب یوخویا گئتدی. کیشی‌لرین، صُغرا ایله روخسارا‌نین آز یاخینلیقلاریندا یارادیقلاری چئوره یاواش-یاواش داغیلدی.

صُغرا، «بو قادینی تمیزلمه‌لی­ییک،» دئدی سوْنرا کریمه با­خاراق، ایکی‌یه قاتلانمیش اۆزبه­اۆز دووارلا پارالئل یئره سریلمیش پتونو گؤستردی: «پتونو توت!»

کریم آیاق اۆسته، کۆرگینی صُغرا و ناهیده دؤندره‌رک گئتیردیگی پتونو آچدی: «بو نه­دی اوْهو! نه قوْخور! معده­م آغزیما گله‌جک. تئز اوْلون!»

"کس سسینی گده! گؤرمورسن؟ قادین کئفسیزدی... مریضدی! منه بیر توْربا تاپین. چیرکلی پالتارلاری آتاجاغام.»

ایکی قادین، ناهیدی تمیزله‌یندن سوْنرا دووارین کنارینا آپاریب یاتیرداراق اۆستونو پتو ایله اؤرتدولر. اۆزلری گۆلمگی عصرلر ایدی اونودموشدو سانکی. میر ایسماعیل دانیشماغا باشلاماق ایسته‌یرکن صُغرا آیاغا قالخدی. «بو قادینین پالتارلارینی یومالی­یام. منیم چادرام دا موردار اوْلدو،» دئدی. میر ایسماعیل، پوْزولموشدو: «چیٛخ حَیَطه یو، تئز قورتار!»

 

صُغرا، اوْتاغا گئری دؤندوگونده بعضی یئرلری ایٛسلانمیش پالتاری­نین قوْل آغیزی‌نین دۆیمه‌سینی باغلاییردی. روخسارا‌نین یانیندا یئره چؤکدو. بارماق ایشاره‌سی ایله کریم­دن سیگار ایسته‌دی. کریم، صُغرانین قارشیسیندا چؤمبَله‌رک چاخماغی چاخدی. گؤزلری بیر آن، صُغرانین آغیزی‌نین قیٛراغیندا قوروموش قانا ایلیشدی. کریم، سوْروشماغی­نین قاباغینی آلا بیلمه‌دی: «بوْغوشدون­مو­؟ آغزیوین قیٛراغی قانلیدی...»

صُغرا، سیگاردان درین بیر نفس آلیب هیرس­له کریمه باخدی: «چکیل اوْلان... بیر سیگار وئردین دای نکیر-مۆنکیر اوْلما باشیما!»

میر ایسماعیل، هامی یئرینه اوْتورونجا، گؤزونون قیٛراغی­یلا جعفرین تپیلدیگی بوجاغا باخاراق کئفسیزجه، «جعفر قارداش، سن ده اوْمباوی یئره قوْیسان یاخشی اوْلار. جیٛزیقلاریوی سوْرا چکرسن... ایندی زامانی دییل،» دئدی. جعفر اوْنو ائشیتمیردی بلکه ده. میر ایسماعیل، صبیرسیز بیر شکیلده سسینی یۆکسلتدی: «تامام! بیتیرین دیٛردیریزی! اوْخودو، ائشیتدیز. منیم آدیم ایسماعیل، ایسمال دئییله بیلر ذاتاً. یانی عادتیم وار. فرق ائله­مز. سیز ده ایسمال دئیه بیلرسیز ایسته‌سز. دئمه­لی گؤرونور کی آدیمی اونودمامیشام. اوْیون قیٛسا سۆره‌جه­یه بنزیر. جینایتکار، جینایت تؤرَده­جک قدر مؤحکم بیری اوْلدوغونا گؤره "منم اوْ" دئیر، بیتیره‌ریک ایشی. کیمسه‌‌نی ده سوْرغو-سوالا چکمه‌یه گرک قالماز. تئز اوْلون. اوزاتمایین! اوْ اۆرکلی کیم ایمیش بیلک!»

کریم، «ساغ اوْل! دئمک منیم ایشیم قورتاردی آرتیق،» دئیه­رک یئریندن قالخدی.

ایسمال، صندلیندن قالخارکن قاققا چکدی: «دوْغرودان اۆرکلی ایمیشسن با لیجیمسیز! مرد آدام ایمیشسن! نه­ ایمیش گۆناهین؟ نئچه قارین سؤکوبسن خبریمیز یوْخ؟»

کریمین دوْداقلاری تیتر‌ه­دی: «نه قارینی، نه سؤکمه­سی! هم ده من بوردا دییلدیم... تازا قاییتمیشام. نه­دن  بورا گتیریلدیگیمی بئله بیلمیرم... سیزلری تانیمیرام. سیزین حاقّیزدا جینایت تؤرتمیش ده اوْلا بیلمه­رم. مندن بو قدر، ساغ اوْلون، گئدیرم من.»

ایسمال لاغا قوْیاراق گۆلومسه­دی: «یوْخ بابا؟ بو بیر آیاقدی، یوْخسا بیز چوْخ گیج گؤرونوروک؟»

«نه آیاغی آخی!»

مُلّا حمید، قیٛسا ساچلارینا دوْلادیغی آغ ساریغینی باشیندا اوْینادیب، سؤزلری کسه­رک بیردن قیٛشقیردی: «نه جینایتی... نه یوْخ ائتمه‌سی کیشی­نین اوْغلو؟ سن عاغلیوی آزیبسان؟ صاباحدان بیری تاپیلیب دئمز ­نه­دیر بو رۆسوایچیلیق... آخی بیر پارچا کاغاذ دا اوْلدو مدرک؟! سنه کیم وئردی بو کاغاذی؟ مسجیدلره، مدرسه‌لره سیلاحلی عسگرلرله یۆگورمه­لری گؤرمه‌دی، ایندی ده سنی گؤندردیلر؟ چیگنینده پئنجک... حتماً نعوذبیللاه آدام دوْغراماغا جیبیوه قاتلاما بیٛچاق دا قوْیوبلار!»

مُلّا، ایسمالین جاوابینی گؤزله­مه‌دن تسبئحینی بارماقلا­رین­ین آراسیندا سۆرعت­له چئویره‌‌رک گؤزلرینی سۆزدوروب میٛریلدادی: «استغفوروللاه! استغفوروللاه! استغفوروللاه...»

ایسمال، ساغ الی ایله میزه ضربتله ووردو: «اهوووه! کسین سسیزی، سیزی آللاه‌سیز سیچانلار!»

روخسارا، ایختیارسیزجاسینا سیٛچرادی. دیلی، قوروموش آغزیندا­کی دوعانی تکرارلادی. صُغرا، باشینی دیزلری‌نین آراسینا سوْخدو. ساچلاری قیٛچلارینی اؤرتدو. هامی سوسموشدو. ایسمال، پئنجگینی چیگنیندن گؤتوروب صندلین آرخالیغینا آتاراق، تکرار «سوسون دئدیم!» دئیه قیٛشقیردی و آرخاسیجا دا قالین قاشلاری­نین آراسیندان اوْنلاری سۆزه­رک سؤزونه داوام ائتدی: «بیر پـوخ یئمک قدر اؤزونوزه گۆوه­نیب مؤحکم ایمیشسیزسه... آچیقلامالیسیز! بو ایشی بو گئجه قورتاراجاغیق... اۆچه بئشه گرک یوْخ... آنلامایان وارمی آرازدا؟ صاباحی بیری­گۆنو گؤزله­یه بیلمه­رم! ایشیم وار، گۆجوم وار! گۆن بیتسه گۆناهکار تاپیلماسا، هامیمیز پـوخ یوْلونا گئده‌جه­ییک... آنلا­شیلدی؟» 

روخسارا، چادراسی‌نین آلتیندا میٛریلدادی: «من نه گۆناه ایش گؤرموشم؟ آللاه سن باغیشلا گۆناهلاریمی...»

صُغرا، گۆلمگه باشلادی: «سن آللاه بیزیم آنلایاجاغیمیز دیلده دانیش.»

کریم، گۆله‌رک مُلّایا دؤندو: «حاجی... دوعا ائله! حالیمیز یاماندی!»

صُغرا، «اوْنون دوعاسی قبول اوْلسایدی گؤیدن اینگینار یاغار­دی!» دئدی و مُلّانین جاوابینی گؤزله­مه‌دن یاواش بیر سس­له داوام ائتدی: «آختاردیغیز منم! نه­دی گزیشیب دایانیرسیز؟ شهرین قـحبـه‌سی مگر من دئییلم؟ ان گۆناهکاریز من دئییلم مگر؟ هامیزی گۆناها باتیرمادیم مگر؟» باشی­یلا اؤز سواللارینی جاوابلاییب تصدیقله‌دی: «بلی، ائله‌دی، ائله‌دی! هم اؤزومو یاندیردیم، هم سیزی! ایسمال، چک خنجری قورتار بو ایشی!»

ایسمالین اۆزونده گۆللر آچدی: «آفرین سنه قادین! اوْسان بوسان هر نه­سن  آما اۆرکلیسن. من ده معصوم ساییلمارام البته... بیر­ نئجه جانا قیٛیدیق البته؛ آما هامیسی­نین دا حقّی ایدی! یانی عدالتی یئرینه یئتیردیم اصلینده!»

مُلّا حمید آیاغا دوردو: «لعنت اوْلسون! نه اوْیونوز وار چیٛخاردین! سیزی لعنته گله‌سیز! من گئدیرم.»

کریم، پنجره‌یه دوْغرو گئتدی: «یوْخ حاجا! یوْوْوْوْخ! اوْ جۆر اکیلمک یوْخوموزدو! سانمیرام سنین معصوم اوْلدوغونو! شیطان بیلیر نه­لر ائله‌ییبسن،» دئدی و بارماغینی مُلّانین آلنینا قوْیاراق آرتیردی: «ایسمال گؤردون نه دئدی؟ ائشیتمه‌دین؟ بیزیم آلنیمیزدا گیج یازیلیب؟»

مُلّا، کریمین الینی ایته‌له­یه‌رک سۆرعت‌له آلنیندان اوزاقلاشدیردی: «کس سسینی جاهیل!»

کریم، مُلّایا گۆلومسرکن گؤزو ایله جعفری گؤستردی: «من دئییرم کی بوراخاق بو یاشلی قادینی گئتسین. بیر ده بو کیشینی. یانی جعفر آغانی. دووارلارا یازدیغینا گؤره بللیدی جزالاندیرماق صلاحیتی یوْخدو! اوْنو هئچ بیر قانون موحاکیمه ائله­یه ‌بیلمز. بیر ده بو تشنّوجلو قادینی. دئییرم اۆچو ده گئتسین. یا دا ان یاخشیسی، جعفری حاقلایاق! بو ایچینه ائتدیگیم دۆنیادان عاغیللیلار نه گؤتوردولر کی دلیلرینه یئتیشمه‌دی، هه؟ هم ده نه اوْلدو، نه بیتدینی آنلاماز بئله. یانی دلی، اؤلومون نه اوْلدوغونو آنلایا بیلمز. اؤلومو بیلمه‌ین آجی چکمز، اوْ جۆر دئییل می؟ یعنی اؤزونون اؤلدورولدوگونو آنلایا بیلمز. یانی...»

کریمین باخیشلاری، صُغرانین هیرسدن دوْلو گؤزلرینه ساتاشینجا سؤزونو کسدی: «آماااااان نه غلط دارتیرسیز دارتین!»

ایسمال، صندلده اوْتوردو. دیرسگینی میزه سؤیکه­یه‌رک آلنینی اوْووشدوردو. هامی یئنیدن سوسدو. کریم، یئریندن قالخاراق ایسمالین یانیندا اوْتوردو: «باخ بؤیوک قارداش! آیدیندی هامی­نین باراسی وار، بیر غلطلر دارتیب...»

مُلّا بحثه قاتیشدی: «قارداشیم! قارداشیم! سن اؤزووه گؤره دانیش! آللاه­دان سووای کیمسه کیمسه‌نین حاقّیندا حؤکم وئره بیلمز! کیمسه‌یه موحاکیمه اوْلونمادان حؤکم وئریله بیلمز!»

کریم قیٛشقیردی: «کیم موحاکیمه ائده‌جک دئمه­لی؟»

مُلّا، بیر آز دا سئوینه‌رک سینه‌سینه دؤیدو: «بییییز!»

کریمین دوْداقلاری تیتره‌دی. باشقالارینی گؤستره‌رک سوْروشدو: «بیز دئدیگین کیم؟ گۆناهکار گۆناهکاری موحاکیمه ائده‌جک؟ هه، دئ دا به!»

مُلّا عصبیلشدی: «سن گۆناهکارسانسا قاتیلمازسان. من موحاکیمه ائده­رم!»

صُغرا، «کس سسینی! سن موحاکیمه ائده‌جکسن؟ پوْخلارسان!» دئیه‌رک ایسمالا دؤندو: «بیتیر بو مسخره‌ ایشلری! گؤتور آپار منی، قورتار بو ایشی!»

«هامی آچیقلایاجاق حیاتینی. ائشیده‌جه­ییک... قراریمیزی اوْنا گؤره وئره‌جه­ییک... ان سوْنوندا!»

کریمین بو تکلیفینی ایسمال دا قبول ائدینجه، مُلّا دا شۆشه کناریندا، یئره اوْتوردو.

ایسیمال، «پۆشک آتاق، کیمه چیٛخارسا آچیقلاماغا باشلار،» دئدی.

کریم سیگارینی تزه­لرکن، «من پۆشک آتماغا گیرمه­رم. ایشی شانسا بوراخمارام. عادتیم دئییل. ساغ اوْلون، آنلادارام آنلاتما­سینا دا... نه ایسه... اسگیکلیکلریمیزی آچیب تؤکه‌جه‌ییکسه، آنلاداجاقلا­ریم اوزون سۆرمز، تئز قورتارار!» دئدی گۆلومسه‌یه­رک.

   

---

[1] . بو روْمانین بیرینجی بؤلومو درگیمیزین 6-جی ساییسیندا چاپ اوْلموشدور.

بیرینجی بولوم : اؤلومو گؤزلریندن گؤردوم - (روْمان – بیرینجی بؤلوم)

***  بیرنجی دفعه وارایق درگی سینده نشر اولموش