شیوا فرهمند راد
اپرای آذربایجانی
کوراوغلو (۱۹۳۸) اثر بزرگ آهنگساز بزرگ عزیر Üzeyir حاجی‌بیگوف
(۱۸۸۵-۱۹۴۸) چندین سال در میان دانشجویان و گروه‌های فرهنگی دانشجویی سراسر ایران
محبوبیت بی‌همتایی داشت و معروفیت و جایگاهی که به‌دست آورد، پدیده‌ای شگرف بود.
پیرامون این موضوع در برخی نوشته‌ها اشاره‌هایی شده‌است، اما جا داشت که کسی جز من
به آن در مقام یک «پدیده» بپردازد، و چون چنین کاری صورت نگرفته، و از ترس آن که
به فراموشی سپرده‌شود، ناگزیر خود می‌نویسم!
با ورود به دانشگاه
صنعتی آریامهر (شریف بعدی) در سال ۱۳۵۰، در خوابگاه خیابان زنجان سابق (خوابگاه
«احمدی روشن»، خیابان تیموری) با اپرای کوراوغلو آشنا شدم: اپرایی در پنج پرده روی
سه صفحهٔ بزرگ و ۳۳ دور گراموفون، که میان دانشجویان آذربایجانی و هم‌اتاقی‌های
ارشدتر از من دست‌به‌دست می‌گشت. گراموفونی از یک‌دیگر به امانت می‌گرفتند و به آن
صفحه‌ها گوش می‌دادند.
در آن سال‌ها در ایران
دستگاه ضبط‌صوت و نوار کاست هنوز پدیده‌ای نوظهور و گران‌قیمت بود. من تا پیش از
آمدن به تهران و دانشگاه، از طریق گوش دادن به رادیوهای ایران و باکو و مسکو با
موسیقی کلاسیک و موسیقی آذربایجانی از جمهوری آذربایجان آشنایی داشتم. به‌ویژه از
آن رو که در شهر من اردبیل فرستنده‌های رادیویی جمهوری آذربایجان و مسکو به‌مراتب
بهتر از فرستنده‌های ایران شنیده می‌شدند. اما با موسیقی کلاسیک آوازی و اپرا
میانه‌ای نداشتم و گوش نمی‌دادم. اکنون در خوابگاه دیدن شیفتگی این دوستان به اپرایی
ناآشنا، برایم جالب بود.
No comments:
Post a Comment