از جمع یاران یکی کم شد – «غلامحسین فرنود» یار «صمد» و «بهروز» به ابدیت پیوست

ایشیق سایتی

«

فرنود» بخشی از تاریخ جنبش روشنفکری آذربایجان و بویژه تبریز بود که برای پیشبرد مبارزه عدالت خواهانه و آزادی‌طلبانه با محوریت «صمد بهرنگی»، «بهروز دهقانی» و «کاظم سعادتی» در سالهای دهه ۴۰ شکل گرفت و جان‌های شیفته‌ای همچون «علیرضا نابدل» و «مناف فلکی» را گرد خود آورد

«ایشیق» – سایت ادبیات و هنر آذربایجان: با کمال تاسف و اندوه «غلامحسین فرنود» انسان فرهیخته، معلم وارسته، نویسنده و مترجم مردمدار و روزنامه‌نگار چیره‌دست آذربایجانی شنبه ۲۴ اسفند در سن ۷۹ سالگی جمع یاران خود را ترک کرد و به ابدیت پیوست

«فرنود» بخشی از تاریخ جنبش روشنفکری آذربایجان و بویژه تبریز بود که برای پیشبرد مبارزه عدالت خواهانه و آزادی‌طلبانه با محوریت «صمد بهرنگی»، «بهروز دهقانی» و «کاظم سعادتی» در سالهای دهه ۴۰ شکل گرفت و جان‌های شیفته‌ای همچون «علیرضا نابدل» و «مناف فلکی» را گرد خود آورد که پای در راه عمل گذاشتند و جانفدای خلق شدند.

از راست غلامحسین فرنود، صمد بهرنگی، ناشناس، علی زاخری و کاظم سعادتی در ممقان ۱۳۴۴

شخصیت فردی و نگرش اجتماعی «فرنود» در چنین محفلی شکل گرفت؛ در انتشار «آدینه مهد آزادی» پرورش یافت و در مبارزه با سیاهی و تباهی رژیم ستمشاهی پخته‌تر شد. به همین سبب نیز بود که تا آخر عمر با منش اجتماعی قابل احترام و با مدنیت تحسین‌برانگیز، پاسدار ارزشهای انسانی و آرمانهای بشری جمع یاران خود ماند و به دور از حاشیه‌سازی‌های مرسوم‌، فرهیختگی انسان متعهد را در زندگی خود نیز به نمایش گذاشت.

 

«فرنود» در چهار دهه گذشته نیز از جمله شخصیت‌های مرجع و مورد احترام ویژه جامعه ادبی و هنری آذربایجان بود. «آرش آزاد»، طنزپرداز معروف در باره وی چنین گفته است: «فرنود در بستری از دوران شکوفایی فرهنگی ایران ـ آذربایجان بالیده و به نسلی از روشنفکران و تحصیل‌کرد‌گان و هنرمندانی از جمله صمد بهرنگی و غلامحسین ساعدی و رضا براهنی و… تعلق داشته است که اعتقاد راسخ به توان فرهنگ بومی برای بازتولید فرهنگ ملی خویش داشتند و به شناخت جهان پیرامون این فرهنگ اهمیت ویژه‌ای می‌دادند؛ نسلی که هم و غم خویش را معطوف به گشودن دریچه‌هایی به جهان بیرون از این فرهنگ می‌کردند. نسل فرنود ویژگی‌هایی داشت که متأسفانه پس از آنان تکرار نشده است. صراحت در بیان دیدگاه و صداقت در ارائه‌ آن، جایگاهی به آنان داده که ایشان را از نسل پس از خود جدا کرده است. فرنود به باور خیلی‌ها زنده نگهدارنده و صد البته رونق‌دهنده‌ آن راه پرنشاط و خلاق بوده است. راز لذت‌بخش بودن هم‌نشینی و هم‌نفسی با فرنود هم، به اعتقاد من، همین است؛ چرا که ادبیات و هنر گریزگاهی است امن تا «غلامحسین فرنود»ها مراقبش هستند».

ما کوشندگان «ایشیق» – سایت ادبیات و هنر آذربایجان- درگذشت دور از انتظار استاد «غلامحسین فرنود» را به خانواده محترم ایشان، فرزندانش صبا و طاهر، جمع یارانش، جامعه ادبی و فرهنگی آذربایجان و مردم ایران تسلیت می گوئیم؛ یادش را گرامی می‌داریم و بر خاطره‌اش درود می‌فرستیم.